لیزرتراپی یا Photobiomodulation که پیش‌تر با عنوان Low Level Laser Therapy (LLLT) شناخته می‌شد، یک روش غیر تهاجمی برای تسریع فرآیند بهبودی، کاهش درد و التهاب می‌باشد. در لیزرتراپی، فوتون‌های نور توسط اجزای سلولی، به ویژه میتوکندری‌ها که عهده‌دار تولید انرژی در سلول هستند، جذب می‌شوند. در پی این اتفاق، فرآیندهای بیولوژیکی زیر در داخل سلول رخ می‌دهند:

• افزایش تولید ATP:
  با جذب فوتون‌ها توسط میتوکندری، تولید آدنوزین تری فسفات (ATP) که حمل انرژی تولید شده در سلول را بر عهده دارد، افزایش می‌یابد. افزایش تولید ATP به منزله افزایش انرژی در انجام عملکردهای حیاتی نظیر ترمیم و بازسازی می‌باشد.
• کاهش تولید سایتوکین‌های پیش التهابی و افزایش تولید سایتوکین‌های ضد التهابی:
  این فرآیند بیولوژیکی به کاهش التهاب و تورم در ناحیه آسیب‌دیده کمک می‌کند و منجر به تسکین درد می‌شود.
• افزایش تولید کلاژن:
  کلاژن یک پروتئین حیاتی برای ترمیم و بازسازی بافت است. لیزر درمانی با تحریک فیبروبلاست‌ها که سلول‌های مسئول تولید کلاژن هستند، منجر به بهبود سریع‌تر و مؤثرتر زخم‌ها، تاندون‌ها و رباط‌ها می‌شود.
• افزایش گردش خون:
  لیزرتراپی باعث اتساع عروق (گشاد شدن رگ‌های خونی) می‌شود که جریان خون را در ناحیه آسیب‌دیده افزایش می‌دهد. افزایش گردش خون سبب می‌شود که اکسیژن و مواد مغذی بیشتری به بافت‌ها رسیده، بهبود سریع‌تر شده و درد کاهش یابد.
• تسکین درد با اثر بر سیگنال‌های عصبی:
  لیزر درمانی با تأثیر مستقیم بر سلول‌های عصبی، انتقال سیگنال‌های درد به مغز را کاهش می‌دهد. علاوه بر این، در نتیجه لیزردرمانی، ترشح اندورفین (که از آن به عنوان مسکن طبیعی بدن یاد می‌شود) نیز افزایش می‌یابد.